درباره ابراهیم اسدی
“ابرام بگو…” عبارتی‌ست در خلال خودگویی‌های من و ابرام.
“ابرام بگو”ها درباره شخصیتی‌ست در من ـ‌به نام ابرام ـ که سعی کرده‌م دغدغه‌های خود رو در قالب دیالوگ‌هایی با او، و طرح مسائلی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی… با مخاطبانم به اشتراک بگذارم.
ایده ابرام در سال نود و سه شکل گرفت، در نوشته ها اجرا شد و در فضای مجازی هم به اشتراک گذاشته شد. این شخصیت در مسیر شکل گیری رفته رفته تبدیل به شخصیتی عصیان‌کار تبدیل شده. در معاشرت و مکالمت با ابرام به نقد و تحلیل درباره “دنیای خودم” می‌پردازم و تلنگری به خود و او می‌زنم. پایبندی‌م در نگارش، به حفظ و تقویت عناصر فرمالِ شخصیت، زبان، تعلیق و اسطوره، موجب پدید اومدن محتوایی شده که مخاطب با این شخصیت هم‌ذات پنداری می‌کنه و حرف خودش رو از زبان ابرام جستجو می‌کنه.
در خلق ابرام “دنیای نویسنده” و “شخصیت” نقش اساسی‌تری نسبت به سایر عناصر بر عهده دارند، چرا که با دست‌آویز قرار دادن ابرام که خویش خودم هست، با دریافت‌های بیرونی و آثارِ این دریافت‌ها در رفتار و افکار و قضاوت‌هام به خودگویی پرداخته و سعی در تنبیه و اصلاح خود داشته‌م.
دو ویژگی مهم “ابرام بگو”ها یکی مینیمال بودن متون هست و دیگری این‌که سعی کرده‌م که چیزی رو به کسی توصیه نکنم مگر خودم.
خودگویی‌های مینیمال من و ابرام در صفحه‌ی اینستاگرام و توییتر، و قصه‌هام با ابرام به صورت فایل‌های صوتی (پادکست) در صفحه‌ی اصلی وب‌سایت، کانال تلگرام و اپلیکیشن‌های پادگیر در دسترس هستند.
ابراهیم اسدی
